"Jak ja się czuję" - Wisława Szymborska?!!
Szanowni Państwo, w rubryce "Teksty Nadesłane" znajduje się wiersz (o ile wiem, p. Jozefy Juchy), opatrzony nazwiskiem noblistki pochodzącej z Polski, p. Wisławy Szymborskiej. Z tego, co się właśnie dowiedziałem, p. Wisława ubolewała nad tym, że uznawana jest za autorkę tego dzieła. Może by tak uczcić jej pamięć poprawiając takie drobne błędy.
Pozdrawiam
Przypadkowy czytelnik, Paweł
Źródło: http://wyborcza.pl/1,75402,11063630,Pierwsza_poetka_i_jej_pierwszy_sekretarz.html?as=4&startsz=x
Cytat ze źródła:
Na pytanie o trudne aspekty sekretarzowania Rusinek wymienia sprawę wiersza - fałszywki, która wraca wciąż bumerangiem, mimo że poetka rozpaczliwie dementowała na łamach "Gazety", jakoby była autorką tego krążącego w odpisach po kraju i zagranicy grafomaństwa zatytułowanego "Jak ja się czuję". "Boli mnie, że trafiają się czytelnicy, którzy przyjmują to wierszydło z dobrą wiarą. Przecież tak głupawo i nieudolnie chyba nie piszę? A i realia się nie zgadzają, bo tak schorowana jeszcze na razie nie jestem".
Wiesława Szymborska
„Jak ja się czuję"
Kiedy ktoś zapyta - jak ja się dziś czuję,
Grzecznie mu odpowiem, że „Dobrze, dziękuję”.
To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko,
Astma, serce mi dokucza, i mówię z zadyszką,
Puls słaby, krew moja w cholesterol bogata...
Lecz dobrze się czuję, jak na swoje lata!
Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę.
Choć zawsze wybieram najłatwiejszą, drogę,
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję,
Ale przyjdzie ranek... Znów dobrze się czuję.
Mam zawroty głowy, pamięć figle płata,
Lecz dobrze się czuję, jak na swoje lata.
Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
Że kiedy starości niemoc przychodzi,
To lepiej się godzić ze strzykaniem kości
I nie opowiadać o swojej starości (słabości).
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź
I wszystkich wokoło chorobami nie nudź.
Powiadają: „Starość okresem jest złotym".
Kiedy spać się kładę, zawsze myślę o tym.
„Uszy” mam w pudełku, „Zęby" w wodzie studzę,
„Oczy" na stoliku, zanim się obudzę...
Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje,
Czy to wszystkie części, które się wyjmuje?
Za czasów młodości — mówię bez - przesady –
Łatwe były biegi, skłony i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało,
Żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą.
A teraz na starość czasy się zmieniły:
Spacerkiem do sklepu, z powrotem - bez siły.
Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:
Niech zacisną zęby i z życia się śmieją!
Kiedy wstaną rano - „części" pozbierają,
Niech rubrykę zgonów w prasie przeczytaj.
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują
To znaczy: że Zdrowi i Dobrze Się Czują!!!
Nadesłała Teresa